De Zuidkust

Lieve allemaal,

we hebben de laatste dagen weer veel meegemaakt, zoals jullie hieronder kunnen lezen. We zitten in een hoek van Nieuw Zeeland waar het moeilijk is om te internetten, vandaar nu alleen de verhalen. Zodra we meer ontvangst hebben kunnen we er foto's bijzetten en ook onze mails weer beantwoorden.

Tot snel!


27 januari Burgertown

Gisteravond kookten en aten we in de gemeenschappelijk keuken van de camping in Haast. We zijn een hele bezienswaardigheid als we een keuken in komen. We lijken wel de enigen zonder afritsbroek en die niets uit blik of pak eten. Enfin tussen de witte bonen in tomatensaus en de saté uit plasticverpakking zaten wij lekker ons biefstukje te eten en wijntje te drinken. We worden ondertussen ook al herkend in de campingkeukens: "waren jullie niet gisteren ook in Fox", vroeg een 70-jaar oud vrouwtje ons tijdens het koken. Ja, we halen de gemiddelde leeftijd ook flink naar beneden in Haast…

Vanmorgen scheen warempel de zon toen we opstonden. Na de aanhoudende stortbuien van gisteren hadden we dat niet meer verwacht.
In de camper richting Queenstown over de mooiste weg waar we tot nu toe over hebben gereden. De Highway 6 dwars door de Alpen.

In Wanaka dronken we een kop koffie en kochten een nieuw boek voor Es.
Tussen Wanaka en Queenstown reden we langs veel fruit- en wijnvelden. We stopten om lekker fruit te kopen, maar lieten de wine-estates ditmaal links liggen.

In Queenstown aangekomen de camper op zijn plaats gezet en direct de stad ingewandeld. Queenstown is net een toeristisch skidorp, veel kroegen en restaurants. We hadden expres nog niet veel gegeten, want er was ons verteld dat je hier de lekkerste hamburges van Nieuw Zeeland (en wellicht zelfs ter wereld) kon eten. Met de Lonely Planet in de hand op zoek naar Fergburgers, de fameuze hamburgertent. Deze was niet te missen: er stond een rij tot op straat.
We bestelden een Fergburger met kaas en wat patatjes. Na 10 minuten waren ze klaar. Bekijk de foto's en oordeel zelf. Laten we dit zeggen: een whopper is er een borrelhapje bij. Wij hoeven in ieder geval de komende dagen niet te eten.

Morgen naar de Doubtful Sounds, het fjordengebied in het Zuiden van het Zuidereiland. Hier gaan we onze camper voor een nacht verlaten en een mini-cruise maken door de fjorden, met overnachting.


28 januari The Doubtful Sounds

Gisteren heerlijk een middag in de zon gezeten, langzaam de enorme hamburger verteerd. Een klein bakje sla gegeten als avondeten, de burger zat echt nog dwars. Na het eten nog lekker even Queenstown in voor een heerlijke cappuccino op het strand en een mooie zonsondergang boven het meer. Es daarna nog even via de skype bijgekletst met Waan.

Vanmorgen weer vroeg uit de veren, want we moesten ons om 12.00 uur melden in Manapouri, voor onze overnight cruise in de Doubtful Sounds.
De Sounds zijn de fjorden in het Zuidwesten van het Zuidereiland. Het is een ontzettend mooi gebied, met veel ongerepte natuur.
We meldden ons ruim op tijd, dronken nog een kop koffie en gingen aan boord van de eerste boot, die ons over Lake Manapouri vaarde. Het weer was op dat moment nog redelijk. Aan de andere kant van het meer stapten we in een bus, die ons naar het cruiseschip bracht. Het is een driemaster zeilboot, de Fjordland Navigator genaamd.

Ondertussen was het weer omgeslagen: zware storm en regenbuien. Dit gaf de fjorden wel iets mysterieus. Het schip voer ons door de Doubtful Sounds richting de Tasman Zee. Deze fjorden hebben hun naam te danken aan Kapitein Cook, die ooit had getwijfeld of hij met de Westenwind die er toen was nog wel uit deze fjorden zou kunnen komen.
Onderweg zagen we veel mooie eilanden en vlak voor het bereiken van de Tasman Zee zagen we honderden zeehonden op de rotsen liggen. We voeren terug de Sounds in en kwamen nog een heel zeldzame pinguïn tegen, de Fjord Crested Pinguin.

De boot zocht een rustiger gedeelte op en ging voor anker. In kleine bootjes werden er excursies gedaan. Ondanks de hoosbuien besloten we dit wel te doen. Op alle bergen om ons heen waren ondertussen watervallen ontstaan. Er zijn in dit gebied 3 permanente watervallen (die dus ook zonder regen bestaan), nu waren er wel honderden. Erg indrukwekkend! Het maakte wel weer wat goed.

Na deze excursie weer aan boord van het cruiseschip voor een douche en het diner.
Er waren veel ouderen aan boord van de boot en die konden duidelijk minder goed tegen de wijn. Links en rechts vielen ze in slaap of nog erger vielen ze op de grond. We keken onze ogen uit.

Nu liggen we lekker in onze kajuit en gaan zo slapen. De voorspellingen voor morgen zijn beter, dus we hopen nog wat plaatjes te kunnen schieten van de droge Doubtful Sounds.



29 januari Invercargill

Omdat onze oudere medepassagiers gisteren de bloemetjes hadden buitengezet, was het vanmorgen aan het ontbijt vrij rustig. Het weer was stukken beter, dus we konden de Doubtful Sounds ook nog zonder regen bewonderen.
We voeren nog 3 uur voordat we terug waren in Deep Cove. Hier stapten we weer op de bus, die ons door Wilmots Pass terugbracht naar West Arm. Vanaf hier namen we weer een boot naar Manapouri, waar de camper stond.

We zeiden onze nieuwe vrienden gedag ;-) en stapten in de camper. Er stond ons nog een korte rit naar Invercargill te wachten.
Daar zij we net aangekomen en hebben onze camper geïnstalleerd. Snel 2 wasjes in de wasmachine, zodat alles weer schoon is.

Morgen rijden we naar de Catlins, zoals de kust tussen Invercargill en Dunedin wordt genoemd. De Catlins staan bekend om hun ruige natuur, watervallen en mooie kust.


30 januari The Catlins

Vandaag stonden de Catlins op het programma. De Catlins is het kustgebied aan de Zuidoost kant van het Zuidereiland.

We vertrokken rond 10 uur uit Invercargill en reden richting de Zuidkust.
Als eerste kwamen we aan bij Fortrose, het begin van de Catlins. Hier ligt een wrak van een schip, maar deze is alleen te zien bij eb. Helaas was het dat niet, dus meer dan een mooie kustlijn kregen we hier niet te zien.
Daarna door naar Waipapa Point. Hier staat een mooie oude vuurtoren. Soms zijn hier zeeleeuwen te zien, maar ook hier: helaas.
De volgende stop was Slope Point, het meest Zuidelijke punt van het Zuidereiland. De auto geparkeerd op een klein parkeerterrein en door een weiland met schapen naar de punt gelopen. Ook hier een schitterend uitzicht op de kust.

Daarna reden we door naar Curio Bay, waar in zee versteende bomen liggen. Deze waren, ondanks de vloed, redelijk te zien. Voor de geeloog-pinguins waren we nog wat vroeg, aangezien die pas rond zonsondergang tevoorschijn komen.
Hierna naar Purpoise Bay, waar zeehonden, zeeleeuwen en dolfijnen gezien kunnen worden. Maar jullie raden het al: ook hier geen succes.

The Catlins staan ook bekend om hun watervallen. We reden voorbij de Niagara Falls, de (zeer) kleine uitvoering van zijn Noord Amerikaanse broer.
Wel liepen we naar de McLean Falls, een mooie waterval, waar je met een wandelpad dichtbij kan komen.

We reden nog een uurtje door en reserveerden een plek op de Pounawea Motor Camp. Vervolgens reden we door naar Nugget Point, waar we vanaf de vuurtoren een schitterend uitzicht hadden op diverse rotseilandjes verderop in de zee. Hier lagen op de rotsen zeehonden en een zeeleeuw.

Op de terugweg nog even gestopt bij Roaring Bay. Het was ondertussen 19 uur en de geeloog pinguïns kwamen uit zee. Vanuit een hut hadden we goed uitzicht over het strand en zagen de eerste pinguïns over het strand waggelen.

Nu op de camping. Morgen nog een paar strandjes af in de Catlins, op zoek naar meer mooie beesten. Daarna door naar Dunedin.



31 januari Dunedin-Oamaru

De dag begon erg wisselvallig: we werden wakker doordat de zon de camper in scheen, maar enkele minuten later stortte het echt ongelooflijk hard. We namen een douche en aten een boterham en gingen onderweg.

Eerst reden we nog even langs Surat Bay, een strandje in de buurt, waar nog wel eens zeeleeuwen liggen. Helaas geen zeeleeuwen. Wel waaide het zo hard, dat je tegen de wind kon "leunen".
Lekker uitgewaaid reden we naar Jack's Hole. Dit is een gat midden in een weiland, verbonden door een tunnel met de zee 200 meter verderop. Het zeewater spuit in het gat met grote golven als gevolg. Wel gaaf om te zien.

We verlieten de Catlins en reden naar Dunedin. Dit is een vrij grote stad aan de Oostkust, met leuke straatjes en pleintjes en lekkere restaurants. We lunchten bij Bachus met leuk uitzicht op het marktplein.
Hierna reden we door naar Oamaru, 120 km Noordelijker van Dunedin. Onderweg kwamen we oom agent tegen. Die had ons Downhill geflitst met 115 km per uur (waar we 100 km mochten), jaja, boefjes. Es gooide nog haar charmes in de strijd, maar we kregen toch een boete. Nog even blazen, en toen mochten we door. En Hans ons maar vertellen dat er 1 agent per 200 km is…

In Oamaru aangekomen reden we eerst naar het Blue Pinguins Centre. Hier kon je tegen betaling blauwe pinguïns zien op het strand. Er stond zelfs een tribune. Dit vonden we toch wel erg commercieel, dus we reden een paar kilometer door en kwamen uit bij een strand waar er geeloog pinguïns aan land konden komen. En dit keer hadden we echt geluk. Er stonden er al 2 op het strand en terwijl we stonden te wachten op meer, liepen er 2 zeeleeuwen over het strand. Echt heel gaaf. Er kwamen nog een paar pinguïns uit de branding en net op het moment dat we weg wilden, stonden er 2 pinguïns op een paar meter van ons in de duinen.
Jullie begrijpen het: een goed fotomomentje!

Morgen rijden we door naar Mount Cook.

X Es en Died