Abel Tasman NP

Lieve allemaal,

we hebben een tijd niets van ons laten horen, maar hier gaat het prima! We hebben alleen een tijd geen internet ontvangst gehad, dus we hebben jullie niet op de hoogte kunnen houden. Hier alvast onze avonturen van de laatste dagen. De foto's volgen zodra we wat meer tijd hebben...

18 januari: Wellington

Het einde van ons bezoek aan het Noordereiland komt steeds dichterbij. Direct na het ontbijt van John en Sandra vertrokken we uit Martinborough richting Wellington.
We moesten de auto om 11 uur inleveren en wilden voor die tijd de koffers in het hotel hebben afgegooid.
Toen dit alles geregeld was, zijn we de stad gaan verkennen. Wellington is een gezellige stad, die rond een baai is gebouwd. Er zijn veel leuke winkeltjes.

Na een kop koffie met een muffin zijn we naar het te Papa museum geweest. Dit is een schitterend museum, met veel informatie over het ontstaan van Nieuw Zeeland, zowel qua cultuur, maar ook geologisch gezien.
Er is bijvoorbeeld een huis nagebouwd, waar je in kan staan. Dit huis gaat vervolgens schudden alsof er een aardbeving aan de gang is. Wel grappig om mee te maken. Verder ligt de grootste octopus ooit gevangen hier "opgebaard".

Na een paar uur werden we hongerig en dorstig, dus liepen we de stad verder in om een lekkere salade te eten. Nu zijn we even aan het uitrusten op de hotelkamer. Straks nog even een Black Mac drinken in een cafe aan de haven (ja, dat kleine cafe…), ook een tip van Hans.

Morgenochtend moeten we vroeg de camper halen, waarna we overvaren naar het Zuidereiland. We zijn benieuwd…


19 januari: De "Bassie en Adriaan" en de grote oversteek

Vanmorgen vroeg uit de veren, want we moesten al om 8 uur de camper halen in Lower Hutt. Anderhalf uur later moesten we inchecken voor de Interislander, de boot die ons naar het Zuidereiland zou brengen. We hadden dus niet veel tijd te verliezen. Helaas deden we dat wel. Allereerst arriveerden de werknemers een kwartier te laat. Toen gingen ze alles op hun dooie akkertje regelen en tot slot bleek de creditcard van Died geblokkeerd.
Snel bellen met de klantenservice. Bleek er op 18 januari in Den Haag met die creditcard betaald te zijn. Dubieus? Reden genoeg om hem te blokkeren.

Uiteindelijk vertrokken we om 9.10 uur richting de haven. Gelukkig waren alle files opgelost en waren we nog op tijd voor de boot.
De boottocht was gelukkig heel rustig, dus geen taferelen als op de boot naar White Island. De overtocht duurde ongeveer 3 uur, waarvan vooral het laatste uur schitterend is. Je vaart dan door de Marlborough Sounds, een fjorden gebied in het Noorden van het Zuidereiland.

Nadat we waren aangemeerd reden we naar Blenheim, de grootste stad in Marlborough, het wijngebied. Jullie raden het al: lunchen en wijn kopen. We kozen voor Wither Hills, een trendy estate, met heerlijke wijn.

Op weg naar de camping nog even in de supermarkt gestopt voor de nodige boodschappen. Hier werd Es onder de 18 jaar geschat, zodat we het bier niet meekregen. Died natuurlijk uitleggen dat het bier voor hem was en dat hij wel ouder was dan 18, maar we kregen het niet mee. Jullie begrijpen het: we gaan er dus steeds jonger en beter uitzien.

Nu zitten we voor de camper, te genieten van de avondzon. Morgen wandelen in de sounds en dan door richting Nelson.


20 januari Wakamarina camp ground

Na onze eerste nacht in de camper stonden we uitgerust op. Na een lekkere douche en een fruit ontbijt reden we richting de Marlborough Sounds. We reden een stuk door dit fjordengebied en lunchten voor onze camper met schitterend uitzicht.

Daarna reden we door, deden boodschappen in Havelock en kwamen uiteindelijk aan op onze volgende camping. Dit is echt een unieke plek: we staan in ons eentje op een veld, tussen de bergen, aan een riviertje. Het is echt super rustig. Je hoort en ziet alleen vogels, ook Meg Pies, get your gun Hans! Het weer is vandaag wat minder goed dan de afgelopen 2 weken, licht bewolkt, af en toe wat druppels.

Nadat we de camper geïnstalleerd hadden, gingen we de buurt verkennen. Vanaf het veld waar we op staan loop je zo naar de rivier. Ook deden we een wandeling naar een kleine grot naast de rivier. Helaas stond deze nu onder water, dus konden we de grot niet in.

Terug bij de camper hebben de was gedaan, want ook dat moet af en toe gebeuren. Straks lekker BBQ-en (sorry Jelt) met een glaasje wijn.

Morgen rijden we eerst naar Nelson (wijngebied) en daarna door naar Abel Tasman National Park, waar we de komende 3 dagen zullen kamperen.


21 januari Nelson

Gisteravond na het avondeten reed er nog een auto "ons" veld op. Het bleek een Nederlander te zijn, de eigenaar van restaurant de Waterkant en de bootjes in het Westbroekpark in Den Haag. Hij liet er geen gras over groeien en maakte meteen een kampvuur.

Toen we tegen 23 uur wilden gaan slapen en net de camper hadden dicht gedaan, werd er op de deur geklopt. Het was James, de 12-jarige zoon van de campingeigenaar. Hij vroeg of we mee wilden naar de glowworm grotten. Nu hadden we natuurlijk al wel glowworms gezien in Waitomo, maar een prive-tocht door de grotten wilden we niet laten lopen. We liepen in het donker naar de grot die we 's middags ook al hadden gezien. Het ging wat moeizaam omdat we al wat wijntjes ophadden, maar we liepen ook op onze slippers, omdat de grot onder water stond. De grot was 70 meter lang en er zaten super veel gloeiwormen in. Echt een schitterend gezicht. Verder wees James ons ook op mini-kreeftjes, te klein om te eten Rogier, en op spinnen van 8 cm groot. Vooral dat laatste vond Es een fijn idee.
Na een klein uurtje bracht James ons netjes bij de camper. Echt heel cool om in het donker door de bossen te lopen en in je eentje in zo'n grot te staan.

Vanmorgen verlieten we deze super mooie plek en reden naar Nelson. Nelson is voorlopig de laatste grote stad waar we doorheen komen, dus ook de laatste mogelijkheid om te shoppen. Es kocht een Hillsong CD (na er minimaal 100 in haar handen gehad te hebben) en een dagboekje, Died nieuwe slippers (was nodig na gisteravond).
Na een lekkere lunch en een bezoek aan de plaatselijke supermarkt, reden we door naar Marahua, de camping bij Abel Tasman National Park. Hier zullen we de komende 3 nachten staan.

Morgen worden we met een watertaxi weggebracht en zullen we een wandeling terug naar de camping maken. Straks maar weer BBQ-en. Het leven is zo slecht nog niet.


22 januari Abel Tasman National Park

Gisteravond na het eten en de afwas zijn we nog even naar het strand gewandeld. Dat was niet echt veel moeite, aangezien we op 1 minuut lopen van het strand staan. We liepen een eind het strand op en hadden gelukkig net op tijd door dat we door het water werden ingesloten. We liepen snel terug naar de kade en hebben het vloed zien worden. In slechts enkele minuten liep het hele strand onder.

Voor vanmorgen hadden we om 10.30 uur een watertaxi geregeld. Dit klinkt erg luxe en ontspannen, maar in plaats van een rustige boottocht kwamen we in een speedboot terecht. Het tochtje naar Anchorage Beach was heftig. Na een kwartier stuiteren over de golven zaten onze wervels weer lekker los en hadden we onze bestemming bereikt.

Anchorage Beach is een heel rustig strand op 13 km van Marahua, waar we verblijven. Vanaf Anchorage is er een schitterende wandeling terug. Deze wandeling gaat door Abel Tasman NP. Dit is natuurpark bestaande uit oerbossen en een schitterende kustlijn. We wandelden op ons gemak terug en pauzeerden af en toe op totaal verlaten strandjes. Tijdens het uitrusten op een van deze strandjes viel ons op dat er een regenboog als een cirkel rond de zon lag. Echt een heel bijzonder gezicht!

Nu zitten we voor de camper en geven onze voeten even rust. Morgen gaan we de Gourmet Platter doen, een gecombineerde tour van zeekajakken, de watertaxi en opnieuw wandelen (wel een ander deel natuurlijk). Het zal best wel weer pittig worden.


23 januari The Gourmet Platter

Wij hebben echt weer een top dag gehad! Died had vandaag de gourmet platter geboekt. Dit heeft niets te maken met kerst op de Laan van Delfland, maar dit is een gecombineerde tour van Zeekajakken, de watertaxi en wandelen.

De dag begon met kajakken. Dit was wel even andere koek dan bij Hahei Beach. Er waren hoge golven en er stond een flinke stroming. Gelukkig waren we enigszins getraind. Na 2 uur kwamen we aan bij Adeles Island, waar we zeehonden zagen liggen op de rotsen. Er waren ook veel kleintjes, super schattig! We voeren verder en kregen lunch op het strand.

Daar werden we opgehaald door een watertaxi en afgezet op Bark's Bay Beach. Vanaf hier liepen we door Abel Tasman National Park naar Torrent's Beach. Hier werden we aan het eind van de middag weer opgehaald door de watertaxi.
Ondertussen was de zee nog wilder geworden en was het gaan regenen, dus het laatste tochtje met de taxi was echt heftig.

Nu lekker douchen en vanavond uit eten bij Hooked on Marahua, het enige restaurant in de omgeving. Morgenochtend verlaten we Abel Tasman NP en rijden richting de Westcoast.

X Es en Died